ਮਃ ੪ ॥ |
ma 4 || |
Fourth Mehl: |
|
ਜਿਨ ਕਉ ਆਪਿ ਦੇਇ ਵਡਿਆਈ ਜਗਤੁ ਭੀ ਆਪੇ ਆਣਿ ਤਿਨ ਕਉ ਪੈਰੀ ਪਾਏ ॥ |
jin ko aap dhaee vaddiaaee jagath bhee aapae aan thin ko pairee paaeae || |
The Lord Himself bestows glorious greatness; He Himself causes the world to come and fall at their feet. |
|
ਡਰੀਐ ਤਾਂ ਜੇ ਕਿਛੁ ਆਪ ਦੂ ਕੀਚੈ ਸਭੁ ਕਰਤਾ ਆਪਣੀ ਕਲਾ ਵਧਾਏ ॥ |
ddareeai thaan jae kishh aap dhoo keechai sabh karathaa aapanee kalaa vadhhaaeae || |
We should only be afraid, if we try to do things by ourselves; the Creator is increasing His Power in every way. |
|
ਦੇਖਹੁ ਭਾਈ ਏਹੁ ਅਖਾੜਾ ਹਰਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸਚੇ ਕਾ ਜਿਨਿ ਆਪਣੈ ਜੋਰਿ ਸਭਿ ਆਣਿ ਨਿਵਾਏ ॥ |
dhaekhahu bhaaee eaehu akhaarraa har preetham sachae kaa jin aapanai jor sabh aan nivaaeae || |
Behold, O Siblings of Destiny: this is the Arena of the Beloved True Lord; His power brings everyone to bow in humility. |
|
ਆਪਣਿਆ ਭਗਤਾ ਕੀ ਰਖ ਕਰੇ ਹਰਿ ਸੁਆਮੀ ਨਿੰਦਕਾ ਦੁਸਟਾ ਕੇ ਮੁਹ ਕਾਲੇ ਕਰਾਏ ॥ |
aapaniaa bhagathaa kee rakh karae har suaamee nindhakaa dhusattaa kae muh kaalae karaaeae || |
The Lord, our Lord and Master, preserves and protects His devotees; He blackens the faces of the slanderers and evil-doers. |
|
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ਨਿਤ ਚੜੈ ਸਵਾਈ ਹਰਿ ਕੀਰਤਿ ਭਗਤਿ ਨਿਤ ਆਪਿ ਕਰਾਏ ॥ |
sathigur kee vaddiaaee nith charrai savaaee har keerath bhagath nith aap karaaeae || |
The glorious greatness of the True Guru increases day by day; the Lord inspires His devotees to continually sing the Kirtan of His Praises. |
|
ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਜਪਹੁ ਗੁਰਸਿਖਹੁ ਹਰਿ ਕਰਤਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਘਰੀ ਵਸਾਏ ॥ |
anadhin naam japahu gurasikhahu har karathaa sathigur gharee vasaaeae || |
O GurSikhs, chant the Naam, the Name of the Lord, night and day; through the True Guru, the Creator Lord will come to dwell within the home of your inner being. |
|
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਬਾਣੀ ਸਤਿ ਸਤਿ ਕਰਿ ਜਾਣਹੁ ਗੁਰਸਿਖਹੁ ਹਰਿ ਕਰਤਾ ਆਪਿ ਮੁਹਹੁ ਕਢਾਏ ॥ |
sathigur kee baanee sath sath kar jaanahu gurasikhahu har karathaa aap muhahu kadtaaeae || |
O GurSikhs, know that the Bani, the Word of the True Guru, is true, absolutely true. The Creator Lord Himself causes the Guru to chant it. |
|
ਗੁਰਸਿਖਾ ਕੇ ਮੁਹ ਉਜਲੇ ਕਰੇ ਹਰਿ ਪਿਆਰਾ ਗੁਰ ਕਾ ਜੈਕਾਰੁ ਸੰਸਾਰਿ ਸਭਤੁ ਕਰਾਏ ॥ |
gurasikhaa kae muh oujalae karae har piaaraa gur kaa jaikaar sansaar sabhath karaaeae || |
The Beloved Lord makes the faces of His GurSikhs radiant; He makes the whole world applaud and acclaim the Guru. |
|
ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਕਾ ਦਾਸੁ ਹੈ ਹਰਿ ਦਾਸਨ ਕੀ ਹਰਿ ਪੈਜ ਰਖਾਏ ॥੨॥ |
jan naanak har kaa dhaas hai har dhaasan kee har paij rakhaaeae ||2|| |
Servant Nanak is the slave of the Lord; the Lord Himself preserves the honor of His slave. ||2|| |
|
ਪਉੜੀ ॥ |
pourree || |
Pauree: |
|
ਤੂ ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਆਪਿ ਹੈ ਸਚੁ ਸਾਹ ਹਮਾਰੇ ॥ |
thoo sachaa saahib aap hai sach saah hamaarae || |
O My True Lord and Master, You Yourself are my True Lord King. |
|
ਸਚੁ ਪੂਜੀ ਨਾਮੁ ਦ੍ਰਿੜਾਇ ਪ੍ਰਭ ਵਣਜਾਰੇ ਥਾਰੇ ॥ |
sach poojee naam dhrirraae prabh vanajaarae thhaarae || |
Please, implant within me the true treasure of Your Name; O God, I am Your merchant. |
|
ਸਚੁ ਸੇਵਹਿ ਸਚੁ ਵਣੰਜਿ ਲੈਹਿ ਗੁਣ ਕਥਹ ਨਿਰਾਰੇ ॥ |
sach saevehi sach vananj laihi gun kathheh niraarae || |
I serve the True One, and deal in the True One; I chant Your Wondrous Praises. |
|
ਸੇਵਕ ਭਾਇ ਸੇ ਜਨ ਮਿਲੇ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਸਵਾਰੇ ॥ |
saevak bhaae sae jan milae gur sabadh savaarae || |
Those humble beings who serve the Lord with love meet Him; they are adorned with the Word of the Guru's Shabad. |
|
ਤੂ ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਅਲਖੁ ਹੈ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਲਖਾਰੇ ॥੧੪॥ |
thoo sachaa saahib alakh hai gur sabadh lakhaarae ||14|| |
O my True Lord and Master, You are unknowable; through the Word of the Guru's Shabad, You are known. ||14|| |
|
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥ |
salok ma 4 || |
Shalok, Fourth Mehl: |
|
ਜਿਸੁ ਅੰਦਰਿ ਤਾਤਿ ਪਰਾਈ ਹੋਵੈ ਤਿਸ ਦਾ ਕਦੇ ਨ ਹੋਵੀ ਭਲਾ ॥ |
jis andhar thaath paraaee hovai this dhaa kadhae n hovee bhalaa || |
One whose heart is filled with jealousy of others, never comes to any good. |
|
ਓਸ ਦੈ ਆਖਿਐ ਕੋਈ ਨ ਲਗੈ ਨਿਤ ਓਜਾੜੀ ਪੂਕਾਰੇ ਖਲਾ ॥ |
ous dhai aakhiai koee n lagai nith oujaarree pookaarae khalaa || |
No one pays any attention to what he says; he is just a fool, crying out endlessly in the wilderness. |
|
ਜਿਸੁ ਅੰਦਰਿ ਚੁਗਲੀ ਚੁਗਲੋ ਵਜੈ ਕੀਤਾ ਕਰਤਿਆ ਓਸ ਦਾ ਸਭੁ ਗਇਆ ॥ |
jis andhar chugalee chugalo vajai keethaa karathiaa ous dhaa sabh gaeiaa || |
One whose heart is filled with malicious gossip, is known as a malicious gossip; everything he does is in vain. |
|
ਨਿਤ ਚੁਗਲੀ ਕਰੇ ਅਣਹੋਦੀ ਪਰਾਈ ਮੁਹੁ ਕਢਿ ਨ ਸਕੈ ਓਸ ਦਾ ਕਾਲਾ ਭਇਆ ॥ |
nith chugalee karae anehodhee paraaee muhu kadt n sakai ous dhaa kaalaa bhaeiaa || |
Night and day, he continually gossips about others; his face has been blackened, and he cannot show it to anyone. |
|
ਕਰਮ ਧਰਤੀ ਸਰੀਰੁ ਕਲਿਜੁਗ ਵਿਚਿ ਜੇਹਾ ਕੋ ਬੀਜੇ ਤੇਹਾ ਕੋ ਖਾਏ ॥ |
karam dhharathee sareer kalijug vich jaehaa ko beejae thaehaa ko khaaeae || |
The body is the field of action, in this Dark Age of Kali Yuga; as you plant, so shall you harvest. |
|
ਗਲਾ ਉਪਰਿ ਤਪਾਵਸੁ ਨ ਹੋਈ ਵਿਸੁ ਖਾਧੀ ਤਤਕਾਲ ਮਰਿ ਜਾਏ ॥ |
galaa oupar thapaavas n hoee vis khaadhhee thathakaal mar jaaeae || |
Justice is not passed on mere words; if someone eats poison, he dies. |
|
ਭਾਈ ਵੇਖਹੁ ਨਿਆਉ ਸਚੁ ਕਰਤੇ ਕਾ ਜੇਹਾ ਕੋਈ ਕਰੇ ਤੇਹਾ ਕੋਈ ਪਾਏ ॥ |
bhaaee vaekhahu niaao sach karathae kaa jaehaa koee karae thaehaa koee paaeae || |
O Siblings of Destiny, behold the justice of the True Creator; as people act, so they are rewarded. |
|
ਜਨ ਨਾਨਕ ਕਉ ਸਭ ਸੋਝੀ ਪਾਈ ਹਰਿ ਦਰ ਕੀਆ ਬਾਤਾ ਆਖਿ ਸੁਣਾਏ ॥੧॥ |
jan naanak ko sabh sojhee paaee har dhar keeaa baathaa aakh sunaaeae ||1|| |
The Lord has bestowed total understanding upon servant Nanak; he speaks and proclaims the words of the Lord's Court. ||1|| |
|
ਮਃ ੪ ॥ |
ma 4 || |
Fourth Mehl: |
|
ਹੋਦੈ ਪਰਤਖਿ ਗੁਰੂ ਜੋ ਵਿਛੁੜੇ ਤਿਨ ਕਉ ਦਰਿ ਢੋਈ ਨਾਹੀ ॥ |
hodhai parathakh guroo jo vishhurrae thin ko dhar dtoee naahee || |
Those who separate themselves from the Guru, in spite of His Constant Presence - they find no place of rest in the Court of the Lord. |
|
ਕੋਈ ਜਾਇ ਮਿਲੈ ਤਿਨ ਨਿੰਦਕਾ ਮੁਹ ਫਿਕੇ ਥੁਕ ਥੁਕ ਮੁਹਿ ਪਾਹੀ ॥ |
koee jaae milai thin nindhakaa muh fikae thhuk thhuk muhi paahee || |
If someone goes to meet with those dull-faced slanderers, he will find their faces covered with spit. |
|
ਜੋ ਸਤਿਗੁਰਿ ਫਿਟਕੇ ਸੇ ਸਭ ਜਗਤਿ ਫਿਟਕੇ ਨਿਤ ਭੰਭਲ ਭੂਸੇ ਖਾਹੀ ॥ |
jo sathigur fittakae sae sabh jagath fittakae nith bhanbhal bhoosae khaahee || |
Those who are cursed by the True Guru, are cursed by all the world. They wander around endlessly. |
|
ਜਿਨ ਗੁਰੁ ਗੋਪਿਆ ਆਪਣਾ ਸੇ ਲੈਦੇ ਢਹਾ ਫਿਰਾਹੀ ॥ |
jin gur gopiaa aapanaa sae laidhae dtehaa firaahee || |
Those who do not publicly affirm their Guru wander around, moaning and groaning. |
|
ਤਿਨ ਕੀ ਭੁਖ ਕਦੇ ਨ ਉਤਰੈ ਨਿਤ ਭੁਖਾ ਭੁਖ ਕੂਕਾਹੀ ॥ |
thin kee bhukh kadhae n outharai nith bhukhaa bhukh kookaahee || |
Their hunger shall never depart; afflicted by constant hunger, they cry out in pain. |
|
ਓਨਾ ਦਾ ਆਖਿਆ ਕੋ ਨਾ ਸੁਣੈ ਨਿਤ ਹਉਲੇ ਹਉਲਿ ਮਰਾਹੀ ॥ |
ounaa dhaa aakhiaa ko n sunai nith houlae houl maraahee || |
No one hears what they have to say; they live in constant fear and terror, until they finally die. |
|
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ਵੇਖਿ ਨ ਸਕਨੀ ਓਨਾ ਅਗੈ ਪਿਛੈ ਥਾਉ ਨਾਹੀ ॥ |
sathigur kee vaddiaaee vaekh n sakanee ounaa agai pishhai thhaao naahee || |
They cannot bear the glorious greatness of the True Guru, and they find no place of rest, here or hereafter. |
|
ਜੋ ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਾਰੇ ਤਿਨ ਜਾਇ ਮਿਲਹਿ ਰਹਦੀ ਖੁਹਦੀ ਸਭ ਪਤਿ ਗਵਾਹੀ ॥ |
jo sathigur maarae thin jaae milehi rehadhee khuhadhee sabh path gavaahee || |
Those who go out to meet with those who have been cursed by the True Guru, lose all remnants of their honor. |
|